زندگی رسم خوشایندی است.

زندگی بال وپری داردباوسعت مرگ

پرشی دارد اندازه ی عشق

زندگی چیزی نیست ،که لب طاقچه عادت ازیاد من وتو برود.

زندگی جذبه دستی است که می چیند.

زندگی نوبر انجیر سیاه،دردهان گس تابستان است.

زندگی تجزیه شب پره درتاریکی است.

زندگی حس غریبی ست که یک مرغ مهاجر دارد.

زندگی سوت قطاری است که درخواب پلی می پیچد.

زندگی دیدن یک باعچه ازشیشه مسدودهواپیماست.

خبررفتن موشک به فضا

لمس تنهایی ماه

فکربوییدن گل درکره ای دیگر

زندگی شستن یک بشقاب است.

زندگی یافتن سکه دهشاهی درجوی خیابان است.

زندگی مجذورآینه است.

زندگی گل به توان ابدیت

زندگی ضرب زمین درضزبان دل ماست.

زندگی هندسه ی ساده ویکسان نفسهاست.

هرکجاهستم،باشم

آسمان مال من است.

پنجره ،فکر،هوا،عشق،زمین مال من است.

چه اهمیت دارد.

گاه اگر می رویند

قارچ های غربت؟

من نمی دانم

چرامی گویند:اسب حیوان نجیبی است،کبوترزیباست

وچرادرقفس هیچکسی کرکس نیست

گل شبدر چه کم از لاله قرمز دارد.

چشم ها را باید شست جور دیگر باید دید

واژه ها راباید شست
واژه باید خودباد،واژه باید خود باران باشد.